Terapia Bowena

Terapia Bowena


– to powięziowa terapia manualna. Dzia­ła nie tyl­ko po­przez układ ner­wo­wy za­rów­no na po­zio­mie struk­tu­ral­nym jak i funk­cjo­nal­nym, przez sys­tem mię­śnio­wy i po­wię­zio­wy, ale tak­że przez układ lim­fa­tycz­ny i krą­że­nia. Jest to tech­ni­ka zna­na ze swej efek­tyw­no­ści w do­le­gli­wo­ściach we­wnętrz­nych, w pro­ce­sie re­ha­bi­li­ta­cji, jak i w pro­fi­lak­ty­ce zdro­wot­nej.

Tech­ni­kę Bo­we­na naj­pro­ściej moż­na okre­ślić ja­ko sys­tem in­for­ma­cji wy­sy­ła­nych do or­ga­ni­zmu pa­cjen­ta ze ści­śle okre­ślo­nych punk­tów cia­ła, prze­no­szo­nych w po­sta­ci wi­bra­cji po­przez układ ner­wo­wy do mó­zgu. Bodź­ce za­po­cząt­ko­wują ogól­no­ustro­jo­we pro­ce­sy na­praw­cze, które przy­wra­ca­ją or­ga­nizm do rów­no­wa­gi. Le­cze­nie za­cho­dzi tu na wie­le spo­so­bów. Roz­po­czy­na się od zre­lak­so­wa­nia or­ga­ni­zmu i prze­ję­cia do­mi­na­cji przez układ ner­wo­wy przy­współ­czul­ny. Oczysz­cze­nie or­ga­ni­zmu przez po­bu­dze­nie ne­rek oraz ukła­du lim­fa­tycz­ne­go. W dal­szej kon­se­kwen­cji na­stę­pu­ją pro­ce­sy re­ge­ne­ra­cyj­ne i wzmac­nia­ją­ce na­rzą­dów i po­szcze­gól­nych ukła­dów, co wią­że się z przy­wró­ce­niem im funk­cjo­nal­no­ści. Ma też miej­sce po­bu­dze­nie me­cha­ni­zmów obron­nych or­ga­ni­zmu, za­rów­no w sfe­rze fi­zjo­lo­gicz­nej, gdzie po­pra­wia się od­por­ność (wi­ru­sy, bak­te­rie, aler­ge­ny), jak rów­nież psy­chicz­nej i emo­cjo­nal­nej, gdzie pa­cjent uod­par­nia się na czyn­ni­ki stre­so­gen­ne.

Pod­sta­wo­wą ce­chą tej me­to­dy jest de­li­kat­ność, gdyż te­ra­peu­ta wy­ko­nu­je sub­tel­ne ru­chy na cie­le pa­cjen­ta, któ­re są bez­bo­le­sne. Wy­żej wspo­mnia­ne ru­chy są sto­so­wa­ne w ści­śle okre­ślo­nych punk­tach cia­ła, nie­ko­niecz­nie w re­jo­nach ob­ję­tych do­le­gli­wo­ścią, a jed­nak na te re­jo­ny sku­tecz­nie od­dzia­łu­ją, po­wo­du­jąc ich le­cze­nie. Po­twier­dza to nie­in­wa­zyj­ność i bez­pie­czeń­stwo sto­so­wa­nia tej metody. Jej pro­sto­ta prze­ja­wia się w spój­nym i czy­tel­nym sche­ma­cie po­stę­po­wa­nia z pa­cjen­tem, a tak­że w do­stęp­no­ści i ła­two­ści opa­no­wa­nia przy­naj­mniej w pod­sta­wo­wym za­kre­sie. Ko­lej­ną ce­chą jest wy­jąt­ko­wa sku­tecz­ność, któ­ra po­zwa­la wy­le­czyć lub przy­naj­mniej do­pro­wa­dzić do za­uwa­żal­nej po­pra­wy sta­nu zdro­wia w znacz­nie krót­szym cza­sie, niż prze­cięt­nie wy­ma­ga­ny dla da­ne­go scho­rze­nia. Mi­ni­ma­lizm, za­rów­no w kwe­stii ilo­ści wy­ko­ny­wa­nych ru­chów w cza­sie jednego spotkania, jak i ilo­ści se­sji po­trzeb­nych do wy­le­cze­nia pa­cjen­ta, jest kolejną cechą charakterystyczną dla tej metody. Te­ra­peu­tom, po­sia­da­ją­cym do­świad­cze­nia z in­ny­mi me­to­da­mi ta­ki­mi jak ma­saż, spra­wia wie­le trud­no­ści przy­swo­je­nie so­bie te­go mi­ni­ma­lizmu i za­ak­cep­to­wa­nie fak­tu, że nie trze­ba wkła­dać wiel­kie­go wy­sił­ku fi­zycz­ne­go przez go­dzi­nę, lecz wy­star­czy wy­ko­nać kil­ka sub­tel­nych ru­chów, aby osią­gnąć ten sam, a nie­rzad­ko znacz­nie sil­niej­szy i tr­wal­szy efekt te­ra­peu­tycz­ny. To sa­mo do­ty­czy nie­któ­rych pa­cjen­tów, któ­rzy ocze­ku­ją od te­ra­peu­ty po­świę­ce­nia im cza­su i uwa­gi w cią­gu ca­łe­go za­bie­gu. W Tech­ni­ce Bo­we­na te­ra­peu­ta wy­ko­nu­je nie wie­le ru­chów, a pomiędzy nimi stosuje przerwy.

Ty­po­wym skut­kiem dzia­ła­nia Tech­ni­ki Bo­we­na jest prze­łą­cze­nie or­ga­ni­zmu pa­cjen­ta w stan au­to­te­ra­pii. U wie­lu pa­cjen­tów jest to stan sta­ły, tr­wa­ją­cy la­ta­mi, umoż­li­wia­ją­cy ich or­ga­ni­zmom ra­dze­nie so­bie z bie­żą­cy­mi pro­ble­ma­mi zdro­wot­ny­mi bez in­ge­ren­cji te­ra­peu­tycz­nej, czy far­ma­ko­lo­gicz­nej. Do­ty­czy to na przy­kład ura­zów, bó­lów wy­ni­ka­ją­cych z prze­cią­że­nia, chwi­lo­we­go osła­bie­nia ukła­du od­por­no­ścio­we­go (prze­zię­bień). In­ni pa­cjen­ci po­trze­bu­ją po­now­ne­go od­blo­ko­wa­nia or­ga­ni­zmu co ja­kiś czas. Jesz­cze in­ni powin­ni dość re­gu­lar­nie ko­rzy­stać z za­bie­gów, gdyż or­ga­nizm ich mi­mo iż ła­two pod­da­je się te­ra­pii Tech­ni­ką Bo­we­na, od­blo­ko­wu­jąc pro­ce­sy sa­mo na­praw­cze, to jed­nak jest rów­nie po­dat­ny na czyn­ni­ki blo­ku­ją­ce. U ta­kich osób wska­za­ne jest wraz z te­ra­pią za­ini­cjo­wa­nie zmian w sty­lu ży­cia.

Kon­cep­cje wyjaśniające me­cha­nizm dzia­ła­nia tech­ni­ki Bo­we­na:

Po­więź

Wy­re­gu­lo­wa­nie au­to­no­micz­ne­go ukła­du ner­wo­we­go

Har­mo­nij­ne wi­bra­cje lub mo­del re­zo­nan­so­wy

Pro­prio­re­cep­to­ry sta­wów

Punk­ty spu­sto­we

Seg­men­tar­ny odruch skór­no­-trzew­ny

Odruch roz­cią­ga­nia

Em­brio­lo­gia

Punk­ty aku­punk­tu­ro­we i Me­ri­dia­ny

Źródło: https://bowenpolska.pl/opis-metody/

https://bowenpolska.pl/opis-metody/

Opis zabiegu

Za­bieg Tech­ni­ką Bo­we­na po­le­ga na wy­ko­ny­wa­niu przez te­ra­peu­tę spe­cy­ficz­nych ‚Ru­chów Bo­we­na’. Są to ła­god­ne ru­chy kciu­ka­mi i pal­ca­mi dło­ni na mię­śniach, ścię­gnach, wię­za­dłach i tkan­ce łącz­nej pa­cjen­ta, wpra­wia­ją­ce te struk­tu­ry w de­li­kat­ną wi­bra­cję. Wi­bra­cja ta roz­cho­dzi się po ca­łym or­ga­ni­zmie, m. in. prze­no­szo­na jest przez układ ner­wo­wy do mó­zgu. Kom­bi­na­cje ta­kich wi­bra­cji sta­no­wią sy­gna­ły, mo­bi­li­zu­ją­ce or­ga­nizm do uru­cho­mie­nia pro­ce­sów sa­mo­le­cze­nia.
Po­mię­dzy każ­dą se­kwen­cją ru­chów na­stę­pu­je ko­niecz­na kil­ku­mi­nu­to­wa prze­rwa, w cza­sie któ­rej pa­cjent le­ży i od­po­czy­wa w sa­mot­no­ści, pod­czas gdy je­go cia­ło wy­ko­rzy­stu­je po­trzeb­ny dla sie­bie czas do prze­sła­nia i prze­two­rze­nia sy­gna­łów oraz za­ini­cjo­wa­nia pro­ce­sów na­praw­czych.

Czas tr­wa­nia za­bie­gu wy­no­si ok. 15 – 45 mi­nut, czy­li na se­sję na­le­ży prze­zna­czyć ok go­dzi­nę. Te­ra­peu­ta zo­bo­wią­za­ny jest do prze­pro­wa­dze­nia szcze­gó­ło­we­go wy­wia­du do­ty­czą­ce­go sta­nu zdro­wia pa­cjen­ta: prze­by­te cho­ro­by, wy­pad­ki, kon­tu­zje, ope­ra­cje, wy­da­rze­nia trau­ma­tycz­ne, obec­ne do­le­gli­wo­ści, wcze­śniej sto­so­wa­ne te­ra­pie, przyj­mo­wa­ne le­ki. Na­le­ży omó­wić tak­że ro­dzaj wy­ko­ny­wa­nej pra­cy, hob­by, sy­tu­ację ro­dzin­ną, spo­sób od­ży­wia­nia się, sto­so­wa­nie uży­wek. Te­ra­peu­ta Bo­we­na nie zaj­mu­je się dia­gno­zo­wa­niem. Prze­bieg te­ra­pii usta­la na pod­sta­wie wy­wia­du z pa­cjen­tem, do­star­czo­nych przez nie­go wy­ni­ków ba­dań i wła­snej ob­ser­wa­cji.

Se­sje te­ra­peu­tycz­ne wy­ko­nu­je się co 5 do 10 dni – naj­le­piej raz w ty­go­dniu. Spo­wo­do­wa­ne jest to fak­tem, iż or­ga­nizm po­trze­bu­je kil­ku dni, aby wy­ko­nać pra­ce na­praw­cze. Przyj­mu­je się, że pra­ca or­ga­nizmu tr­wa 5 dni, choć zda­rza się, że tr­wa dłu­żej. W tym cza­sie nie wska­za­ne jest wy­ko­ny­wa­nie ko­lej­ne­go za­bie­gu Bo­we­na, gdyż prze­rwie on tr­wający pro­ces i or­ga­nizm znaj­dzie się znów w punk­cie wyj­ścia, bę­dąc zmu­szo­nym ca­łą pra­cę wy­ko­nać od no­wa. Wy­ją­tek sta­no­wi tu no­wy lub od­no­wio­ny uraz, na­głe za­cho­ro­wa­nie, gdzie na­le­ży skon­tak­to­wać się ze swo­im te­ra­peu­tą jak naj­szyb­ciej.

Op­ty­mal­ną po­zy­cją jest po­zy­cja w le­że­niu na brzu­chu, na­stęp­nie na wznak. W szcze­gól­nych przy­pad­kach za­bieg moż­na zro­bić w in­nej po­zy­cji np.: sie­dzą­cej. Prio­ry­te­tem jest kom­fort pa­cjen­ta. Za­bie­gi dzie­ciom moż­na wy­ko­ny­wać w do­wol­nej po­zy­cji, umoż­li­wia­ją­cej do­stęp do mię­śni. Pod­czas przerw dzie­ci nie mu­szą le­żeć, mo­gą bie­gać ba­wić się, lub sie­dzieć u ma­my na ko­la­nach.

Te­ra­peu­ta mo­że pra­co­wać za­rów­no na go­łej skó­rze jak i po­przez cien­ką ba­weł­nia­ną odzież.

W prze­ci­wień­stwie do in­nych te­ra­pii bez­po­śred­nich, w Tech­ni­ce Bo­we­na za­bieg nie po­le­ga na za­sto­so­wa­niu si­ły fi­zycz­nej. Jest on bez­bo­le­sny i nie­in­wa­zyj­ny. W cza­sie je­go tr­wa­nia Te­ra­peu­ta wy­ko­nu­je nie­wie­le ru­chów. W tej tech­ni­ce pa­nu­je za­sa­da ‚im mniej tym le­piej’, a jej roz­sze­rze­niem jest za­sa­da ‚im bar­dziej cho­ry pa­cjent, tym mniej ru­chów pod­czas se­sji’.

Ce­lem te­ra­pii jest z re­gu­ły przy­wró­ce­nie rów­no­wa­gi ca­łe­go or­ga­ni­zmu, ale mo­że być też kon­kret­ny pro­blem.
Naj­częst­szą na­tych­mia­sto­wą re­ak­cją na wy­ko­na­ne ru­chy jest głę­bo­kie od­prę­że­nie, a na­wet za­sy­pia­nie. Od­prę­że­nie do­ty­czy za­rów­no na­pię­cia mię­śnio­we­go, jak i sa­mo­po­czu­cia psy­chicz­ne­go. Pow­szech­nie też pa­cjen­ci od­czu­wa­ją róż­ne­go ro­dza­ju wra­że­nia w ca­łym cie­le, lub w nie­któ­rych je­go czę­ściach, któ­re de­fi­niu­ją na swój spo­sób, np. uczu­cie cie­pła, zim­na, mro­wie­nie, wi­bra­cje, prze­pływ ener­gii, drę­twie­nie, ból, roz­luź­nie­nie, roz­cią­ga­nie, przy­śpie­szo­ne bi­cie ser­ca, rów­nież re­ak­cje emo­cjo­nal­ne (śmiech, płacz itp.). Ja­ka­kol­wiek zmia­na sa­mo­po­czu­cia, czy to od­czu­wa­na przez pa­cjen­ta, czy za­ob­ser­wo­wa­na przez te­ra­peu­tę, jest ob­ja­wem po­zy­tyw­nym – ozna­cza że or­ga­nizm pod­jął pra­cę.
Głę­bo­ki re­laks jest gwa­ran­cją sku­tecz­no­ści te­ra­pii, z te­go też wzglę­du te­ra­peu­ta po­wi­nien za­dbać o kom­fort pa­cjen­ta i ci­szę pod­czas za­bie­gu (nie na­le­ży włą­czać mu­zy­ki).

Źródło: https://bowenpolska.pl/strefa-pacjenta/zabieg-bowtech/opis-zabiegu/

https://bowenpolska.pl/strefa-pacjenta/zabieg-bowtech/opis-zabiegu/

Wskazania i przeciwwskazania

Tech­ni­kę Bo­we­na moż­na z po­wo­dze­niem sto­so­wać u wszyst­kich, nie­za­leż­nie od wie­ku i sta­nu zdro­wia, od no­wo­rod­ków po lu­dzi wie­ko­wych, od cier­pią­cych na drob­ne do­le­gli­wo­ści po ogól­no­ustro­jo­we cho­ro­by prze­wle­kłe. Za­rów­no cho­ro­by w sta­nie ostrym, jak prze­wle­kłym, neu­ro­lo­gicz­ne, czy psy­cho­so­ma­tycz­ne wy­ka­zu­ją po­pra­wę na sku­tek za­bie­gów Bo­we­na.

Za­bie­gi te sto­so­wa­ne ja­ko pierw­sza po­moc, przy­no­szą na­tych­mia­sto­wą ulgę w kon­tu­zjach (w tym spor­to­wych), ko­bie­tom cię­żar­nym, w ata­kach ast­my, pa­cjen­tom w sta­nie szo­ku. Oso­bom nie­peł­no­spraw­nym po­pra­wia­ją spraw­ność i ja­kość ży­cia.

W cho­ro­bach nie­ule­czal­nych opóź­nia­ją ich po­stęp, zmniej­sza­ją ob­ja­wy bó­lo­we, prze­dłu­ża­ją spraw­ność pa­cjen­ta. Spek­ta­ku­lar­ne efek­ty te­ra­peu­tycz­ne ob­ser­wu­je­my u nie­mow­ląt.

Nie ma prze­ciw­wska­zań do sto­so­wa­nia Te­ra­pii Bo­we­na. Nie da­je ona też skut­ków ubocz­nych.

Przy­kła­do­we scho­rze­nia, w le­cze­niu któ­rych tech­ni­ka Bo­we­na da­je bar­dzo do­bre re­zul­ta­ty:

  • pro­ble­my mię­śnio­wo­-sz­kie­le­to­we:
    • bó­le kar­ku, ple­ców i lę­dź­wi, rwa kul­szo­wa
    • wa­dy krę­go­słu­pa (m. in. sko­lio­za), dys­ko­pa­tie
    • scho­rze­nia bio­der, ko­lan i stóp (rów­nież Ha­lu­xy)
    • ze­spół cie­śni nad­garst­ka, ło­kieć te­ni­si­sty i gol­fi­sty
    • bó­le i ogra­ni­cze­nia ru­cho­mo­ści bar­ku (w tym „zam­ro­żo­ny bar­k”)
    • pro­ble­my ze sta­wem żu­ch­wo­wo – skro­nio­wym
    • zwy­rod­nie­nia i za­pa­le­nia sta­wów (w tym RZS, ZZSK)
    • bó­le na sku­tek prze­cią­że­nia
  • cho­ro­by neu­ro­lo­gicz­ne: uda­ry, MPD, Par­kin­son, SM
  • pro­ble­my od­de­cho­we: ast­ma, ro­ze­dma płuc
  • aler­gie, sła­ba od­por­ność or­ga­ni­zmu
  • bó­le gło­wy, mi­gre­ny, za­wro­ty gło­wy, epi­lep­sja, za­to­ki, dys­funk­cje na­rzą­dów zmy­słów
  • pro­ble­my z or­ga­na­mi roz­rod­czy­mi, mie­siącz­ko­wa­niem, me­no­pau­zą, pro­sta­tą, bez­płod­no­ścią
  • do­le­gli­wo­ści w cza­sie cią­ży i oko­ło­po­ro­do­we
  • pro­ble­my tra­wien­ne i wy­dal­ni­cze: zga­ga, re­fluks, cho­ro­ba wrzo­do­wa, scho­rze­nia pę­che­rzy­ka żół­cio­we­go, je­li­ta gru­be­go (w tym je­li­to draż­li­we), bie­gun­ki, za­par­cia, he­mo­ro­idy
  • pro­ble­my krą­że­nio­we: zwią­za­ne z ci­śnie­niem tęt­ni­czym, cho­ro­by ser­ca, za­to­ry lim­fa­tycz­ne
  • na­pię­cie, nie­po­kój, stres, nie­sta­bil­ność emo­cjo­nal­na (w tym ADHD), de­pre­sja
  • ze­spół chro­nicz­ne­go zmę­cze­nia
  • fi­bro­mial­gia i mia­ste­nia
  • cho­ro­by tar­czy­cy i in­nych gru­czo­łów do­krew­nych
  • scho­rze­nia pier­si, układ mo­czo­wy: cho­ro­by ne­rek, pę­che­rza i cew­ki, mo­cze­nie noc­ne (u dzie­ci), nie­trzy­ma­nie mo­czu (u do­ro­słych)
  • i wie­le in­nych

Źródło: https://bowenpolska.pl/strefa-pacjenta/zabieg-bowtech/wskazania-i-przeciwskazania/

https://bowenpolska.pl/strefa-pacjenta/zabieg-bowtech/wskazania-i-przeciwskazania/


[gs_logo]